Levenskunstenaar

Corrie heeft geleefd als geen ander. Ze is niet verslagen door kanker, ze heeft geleefd. Na een leven met partner Marieke, vrienden, reizen, theater, natuur en eigenzinnigheid is Corrie overleden op 5 december op 52-jarige leeftijd.
Het goede nieuws: Corrie is voorgoed verlost van haar ADHD.

Corrie kwam op auditie bij de Firma Zorgbehang in 2009. Met haar bos krullen, felblauwe ogen en rode wangen vertelde ze over 2 benen die ze tegelijk brak, en oh ja herstellende van een gebroken rug. Kanker, eierstokken, clownerie, nog meer kanker, vriendin Marieke, ADHD, trainingsacteur en theater. Mijn bek viel open van de passie en energie die er vanaf spatte, en op de speelvloer mijn hart.

Wat een feestje om met haar te mogen spelen.
Corrie heeft vaak geschitterd op het toneel: als moeder van een kind dat zichzelf beschadigt, als werkmeester bij de sociale werkvoorziening met een Napoleon complex, als kankerpatiënt….één van haar beste rollen.
Altijd speelde ze met tomeloze energie en overtuiging: alles of niets. Je kon je niet voorstellen dat ze naderhand volkomen uitgeput was en uren moest rusten. Ze nam haar verlies, omwille van de winst: een mooie voorstelling over zaken die er echt toe doen.

Binnen de theatergroep was ze een dijk van een vrouw. Altijd een belangstellend oor en oog voor een ander. No way dat ze er veel over los liet als haar gezondheid of energie het af liet weten. Dan stond ze gewoon nog harder te knetteren op de spelvloer.

Corrie had niets met academisch elitetoneel, waar het gaat om het uitkristalliseren van het menselijk tekort binnen een maatschappelijk kader. Theater moet ergens over gaan, bij iedereen een snaar raken, de waarheid tonen, liefst zo scherp mogelijk. Niet te veel lullen maar spelen. Op het podium, daar moet het gebeuren.
Corrie kon prachtig cynisch vertellen over het graskantje dat ze die week had geknipt of de blaadjes die ze bij elkaar had kunnen harken. Dan was het een goeie week geweest. Micro-levenskunstenaar zijn is topsport op olympisch niveau. Dat maatje in micro-leven te moeten missen is kut.

We missen je. We missen je theesmaakjes en mandarijnen bij de repetitie. Nog veel meer missen we je humor, kritische kijk en het spelplezier en de -uitdaging die je altijd meebracht.

Voor jou een diepe, laatste buiging.

We wensen Marieke, familie en vrienden heel veel kracht toe bij de verwerking van het verlies van Corrie.

Namens De Firma Zorgbehang, John & Ingrid