25 juni 2017
 Geplaatst door ingrid
0

De kracht in je lijf en hoofd zijn ongekend

Gister was het zover, het waaide hard, het water was onrustig en af en toe liet de zon nog weten dat ze er nog was. De uren verstreken.. 12 uur was de start, ineens was het al 14 uur.. ik had geen besef van tijd. Dansend hielden we het vol. Vanaf 17 uur werd het echt zwaar, de laatste minuten emotioneel, een moment van bezinning. Ik dacht aan iedereen voor wie ik stond en waarom we hier stonden.. Samen met Floortje heb ik het 6 uur volgehouden. Ik kan het nog steeds niet bevatten allemaal. Wat een bijzonder intense dag.. een achtbaan.

Aan de kant hadden we de meest geweldige supporters die ik me wensen kon, zij bleven dansen zodat ik ook kon blijven dansen. Maar ook door de vrijwilligers en de andere deelnemers is het gelukt om te blijven staan. Hoe zwaar het ook was, ik voelde me gezien, gesteund en gehoord. Zonder jullie was het me echt niet gelukt. Diepe buiging voor iedereen die aanwezig was op de eerste editie van Last Man Standing 2017. Wát een ervaring was dat.. niet te beschrijven..

‘Wat was het een intense ervaring’, verteld Floortje. ‘Mijn lichaam en kop hebben verschillende fases doorstaan. Misselijkheid door de klotsende golven, koude gevoelloze tenen, pijnlijke knieën, bizarre focus, saamhorigheid en steun van/voor daarvoor onbekende mensen, moeten blijven dansen om de pijn tegen te gaan en een wazige kop dat soms helemaal leeg was en dan weer vol met gedachtes. Samen staan en volhouden voor dat belangrijke doel. Anne en ik hebben het gewoon de volle 6 uur volgehouden! De fysieke en emotionele ontlading was naderhand dan ook groot. De kracht in je lijf en hoofd zijn ongekend.’

En volgend jaar? Dan zijn we er natuurlijk weer bij!

Laat een reactie achter

even geduld aub.....